Ze heeft al een twee weken een stijve nek. Die blijkt te maken te hebben met haar schouders. Het is alsof haar schouders een juk zijn. Ze moet hard werken. Zichzelf schrap zetten. Haar schouders eronder zetten.

𝘛𝘸𝘦𝘦 𝘥𝘦𝘭𝘦𝘯
Ze zegt: “Ik heb een luchtig, overschattend deel. En een deel dat zich zorgen maakt over wat dat overschattende deel heeft beloofd. Dat zorgelijke deel vindt dat ik die spanning moet vasthouden omdat dat tot de beste resultaten zou leiden.”

𝘛𝘦𝘨𝘦𝘯𝘱𝘰𝘭𝘦𝘯
Beide delen hebben we onderzocht. Het overschattende deel is een meisje van een jaar of 10, ze heeft fleurige kleding aan. Ze huppelt, danst en zingt, is blij en vrij. Bij haar schijnt de zon. Het zorgelijke deel is de tegenpool. Een peinzende donkere figuur van een jaar of 40 die veel verantwoordelijkheid voelt. Met de houding van de denker van Rodin. Hier is het zwaar bewolkt.

𝘛𝘦𝘨𝘦𝘯𝘱𝘰𝘭𝘦𝘯 𝘮𝘦𝘵 𝘥𝘦𝘻𝘦𝘭𝘧𝘥𝘦 𝘪𝘯𝘵𝘦𝘯𝘵𝘪𝘦
Na wat doorvragen bleken beide delen dezelfde intentie te hebben: ze zorgen voor een stabiele basis zodat het goed gaat. De een vanuit bescherming en de ander vanuit levenslust.

𝘡𝘦 𝘭𝘦𝘳𝘦𝘯 𝘷𝘢𝘯 𝘦𝘭𝘬𝘢𝘢𝘳
Beide delen kunnen van elkaar leren. Het ene leert het andere dat de zon niet altijd schijnt, dat je soms toch een jas moet meenemen. Het andere deel leert het ene dat als je het leven licht en luchtig bekijkt, je meer om je heen kunt kijken en meer oplossingen zult vinden. Want die komen dan meer vanzelf. Dan hoef je minder te peinzen.

𝘚𝘢𝘮𝘦𝘯𝘸𝘦𝘳𝘬𝘪𝘯𝘨
Als we beide delen naar elkaar toe laten bewegen is dat in het begin wat onwennig. Daarna ontstaat meer toenadering. Het gepeins gaat weg, dat deel is aan het observeren. Het meisje wil wel op de schouders van de denker zitten. Zo ontstaat een samenwerking.

𝘖𝘯𝘵𝘴𝘱𝘢𝘯𝘯𝘪𝘯𝘨 𝘦𝘯 𝘷𝘦𝘳𝘵𝘳𝘰𝘶𝘸𝘦𝘯
Als ze beide delen opgenomen in haar hart heeft, zegt ze: “Het voelt veel ontspannener in mijn schouders. Het is stuk luchtiger geworden allemaal. Ik mag meer spelen. Hoofd en hart samen. Ik voel meer vertrouwen.“

Foto credits Inge Poelman