Hij zei: “Dat kan ik niet accepteren, wat in mijn familie is gebeurd. Hoe heeft hij dat kunnen doen?”

𝘕𝘢𝘣𝘦𝘴𝘱𝘳𝘦𝘬𝘪𝘯𝘨
We bespraken hoe hij de opstelling had ervaren. Dat doe ik omdat ik het belangrijk vind dat vraagstellers de systemische signalen leren interpreteren. Niet omdat er één waarheid is, maar wel zodat ze geen conclusies trekken die niet per se waar hoeven zijn.

Ik vroeg hem: “Hoe doe je dat, het niet accepteren?”

Hij keek me aan en ik zag dat er direct iets veranderde in de uitdrukking op zijn gezicht.

“Goede vraag“, zei hij.

𝘐𝘯𝘻𝘪𝘤𝘩𝘵𝘦𝘯
We hebben vervolgens besproken welke gedachten, beelden, focus en overtuigingen ervoor zorgden dat accepteren nog niet lukte.
Het gaf hem inzichten waardoor hij voor altijd anders kan kijken naar zijn familielid. En zich er ook anders over voelt. Wat hem meer ruimte geeft om zijn eigen leven te leiden.

Ook een keer een opstelling doen, over je langdurige, onbegrepen fysieke spanningsklachten? Je bent welkom. Stuur gerust een berichtje.

Foto credits Florian Olivo