Zondag is het moederdag. Mijn 17e moederdag alweer. Mijn moederschap is 17 jaar een bijzondere, mooie, afwisselende, bij tijd en wijle enorm frustrerende en ook super leerzame reis.
Moeder worden
Rond mijn achtentwintigste wilde ik graag moeder worden. Wat ik niet verwacht had en na enige tijd ging doordringen: het lukte niet om zwanger te worden. Terwijl ik heel graag vier kinderen wilde. Iedere keer weer ongesteld worden als je het zo graag anders wil, was iedere keer weer verdrietig. Vrouwen om me heen die zwanger waren, ik ben toen eerlijk gezegd wel jaloers geweest op al die dikke buiken. Hoewel ik het ook iedereen gunde, natuurlijk.
Niet meant to be
Ik heb wel wat ziekenhuisonderzoeken ondergaan waar niks bijzonders uit kwam. En daarna besloten om niet de medische molen verder in te gaan. Omdat het voelde dat zwanger worden blijkbaar niet meant to be was. Het had me super bijzonder geleken, zo’n wonder dat in je groeit. En ik ben er al heel lang helemaal oké mee. Het leven had blijkbaar -heel- iets anders met me voor.
Eenzaam
Ik was in die tijd veel minder open in mijn vriendschappen dan nu. Dus bijna niemand in mijn omgeving wist iets van dit grote onderwerp. Ook familie niet. Een hele eenzame periode vond ik dat. Zware tijden. Niet te veel voelen, gewoon doorgaan, was mijn motto toen.
Adoptie
Het lag al snel voor de hand om voor adoptie te gaan, omdat ik ook biologisch eigen kinderen met geadopteerde kinderen had willen combineren. Adoptie is een onderwerp met vele kanten. De actualiteit van 2022 is ook anders dan die rond 1999. Het was de mogelijkheid tot vervulling van een kinderwens. En tegelijk: iets goeds doen voor mensen en voor de wereld, dat zit wel in mijn DNA. Er zijn al zoveel mensen op de wereld. En veel kinderen hebben niet het geluk dat ze in een liefdevol gezin kunnen opgroeien. Een win-win vond ik.
Wachten, wachten, wachten….
Er volgde een jarenlange procedure met een cursus over adoptie, met goedgekeurd worden door de kinderbescherming en daarna een vergunninghouder kiezen, die de bemiddeling ging doen. In eerste instantie was het plan om er vier tegelijk te adopteren, maar dat mocht toen niet. Daarom werd het plan: twee adopteren en als het goed gaat, nog twee erbij. Daarna was het weer lang wachten. Wachten. Wachten. En nog langer wachten. Tot een gesprek bij de vergunninghouder waarin het ging over de wens voor vier kinderen. Daarna ging het supersnel.
Goed nieuws!
Als de dag van gisteren herinner ik me dat ik met mijn man in Lapland op vakantie was. We kregen te horen dat vier kinderen van 1, 2, 4 en 5 jaar oud met ons gematcht waren. De procedure waar we al heel wat jaren mee bezig waren, werd vanaf dat moment pas echt een rollercoaster. Die nacht, waarin de zon niet onder ging, kwam er van alles voorbij: willen we dit écht? Kunnen we dat wel? Wat betekent het praktisch? We besloten definitief om ervoor te gaan. Een maand later zaten we in het vliegtuig en op 19 juli 2004 was de overdracht, de eerste ontmoeting met onze vier kleintjes: twee broers en twee zusjes. Uit één gezin dus. Intens en prachtig.
En nu?
Helaas ben ik sinds begin 2017 gescheiden van de vader van mijn kinderen. Sindsdien, dus al meer dan vijf jaar, doen we aan birdnesting. Dat betekent dat de kinderen in het gezamenlijke huis zijn blijven wonen en dat wij er als ouders om en om zijn. Sinds het begin doen we week op week af, met de wisseldag op woensdag. In het begin woonden nog twee van de vier kinderen thuis, inmiddels nog één. We blijven dit doen tot de jongste het huis uit gaat, het bevalt heel goed. Nog een paar jaar, verwacht ik. Dan wordt het huis verkocht en begint weer een nieuwe fase.
Als je overweegt mijn klant te worden, dan weet je nu weer wat meer over waar ik ervaring mee heb. Plan gerust een gesprek bij me in, dan kijken we wat ik voor je kan doen!
@Janneke Robers inspireerde me om deze blogserie te maken over mijn moederschap.
Dit is het eerste blogje. De volgende blogjes komen tot aan moederdag, zondag 8 mei 2022.
Vanwege privacy deel ik hier weinig details over mijn gezin. Laten we het erop houden dat de problemen erger waren/zijn dan een keer een nachtje in de cel.
#coaching #hypnotherapie #opstellingen #NLP
Foto credits Elena Koycheva