𝘏𝘶𝘭𝘱 𝘷𝘳𝘢𝘨𝘦𝘯 𝘦𝘯 𝘰𝘯𝘵𝘷𝘢𝘯𝘨𝘦𝘯
Ik houd van geven. Ik heb gehoord dat ik als driejarige al hele leuke en passende cadeautjes bedacht. Dat zat er dus al vroeg in.

𝘝𝘳𝘪𝘫𝘸𝘪𝘭𝘭𝘪𝘨𝘦𝘳𝘴𝘸𝘦𝘳𝘬
Ik heb heel veel gegeven in mijn leven. Vanaf mijn studententijd in Enschede, al meer dan 30 jaar dus (slik, haha), heb ik veel vrijwilligerswerk gedaan: uitjes georganiseerd voor buitenlandse stagiaires, als reisleider op vakantie met blinden en slechtzienden, bijeenkomsten organiseren voor adoptieouders, ik ben al heel lang bloed- en plasmadonor, fietsen voor het goede doel, etc. En ik geef ook al sinds mijn studententijd iedere maand financiële steun aan eerst één en sinds een paar jaar twee kinderen in een ver buitenland.

𝘏𝘶𝘭𝘱 𝘷𝘰𝘰𝘳 𝘥𝘦 𝘬𝘪𝘯𝘥𝘦𝘳𝘦𝘯
Voor mijn kinderen hulp vragen ging me makkelijker af dan voor mezelf. We hebben met zoveel mensen te maken gehad: alleen al met de functienamen kan ik alinea’s vullen, laat staan met de mensen die die rollen vervulden. Mentor, pb-er, evv-er, begeleider b en begeleider c (rare naam toch eigenlijk?), gezinswerker, behandelcoördinator, gedragskundige of -wetenschapper, (hoofd)behandelaar, gezinsvoogd, maatschappelijk werker, (systeem)therapeut, manager van de afdeling, curator, etc, etc. Wat was ik blij met de meeste van die mensen, die allemaal het hart op de juiste plek hebben. En in het bijzonder degenen die de problematiek echt snapten, of die de juiste snaar wisten te raken en op een hele prettige manier contact konden maken. Met mij en/of met mijn kinderen.

𝘡𝘰𝘦𝘬𝘵𝘰𝘤𝘩𝘵
Om er achter te komen bij wie je moet zijn voor wat, was vaak wel een zoektocht. En soms onvindbaar. Dan waren er tientallen mensen betrokken, maar niemand die bood wat ík nodig had. Dan dacht ik al snel: laat maar. Te veel gedoe. Want: zelf ontvangen vind ik nog niet zo gemakkelijk. Al helemaal niet als het veel moeite kost om het te krijgen. Ik vond ook dat ik alles zelf moest kunnen. Alleen in bepaalde omstandigheden lukt niet meer wat je normaal wel zelf kunt. Bijvoorbeeld bij te veel stress, te veel te regelen, te veel te verwerken.

𝘓𝘦𝘳𝘦𝘯 𝘭𝘰𝘴𝘭𝘢𝘵𝘦𝘯
In de loop van de jaren heb ik steeds meer kunnen overlaten aan anderen. Soms omdat het gewoonweg niet anders ging. Soms omdat ik vertrouwen had dat het gewoon goed zou gaan als ik me niet overal mee zou bemoeien ;-). Ik heb leren loslaten, door schade en schande ook.

Als je overweegt mijn klant voor een halfjaartraject te worden, dan zie je wat ik geleerd heb. Stap jij nu over de drempel heen dat je alles zelf moet kunnen? Plan gerust een gesprek bij me in, dan merk je dat die drempel niet zo hoog is als die lijkt!

#coaching #hypnotherapie #opstellingen #NLP
Foto credits Delaney Van