Dit is het tweede blog in een serie tot aan moederdag, zondag 8 mei 2022.

𝘈𝘥𝘰𝘱𝘵𝘪𝘦𝘮𝘰𝘦𝘥𝘦𝘳
Ik ben adoptiemoeder. Dus anders dan een ‘biologische’ moeder. En ook veel hetzelfde. Het belangrijkste is voor mij: dat je als moeder (of vader) met je kinderen dingen meemaakt en voelt die je op geen enkel ander vlak in je leven tegenkomt. Het boort mooie kanten aan, zoals liefde en zorgzaamheid. Maar ook donkere kanten. Ik wist eerder niet hoe boos ik kon worden. Grrrrr, stoom uit mijn oren….. Of was het machteloos? Er niks aan kunnen doen als je ziet dat een situatie de verkeerde kant op gaat, heel naar!

𝘎𝘳𝘰𝘵𝘦 𝘪𝘮𝘱𝘢𝘤𝘵
Kinderen krijgen heeft dus een hele grote impact op je leven. Geadopteerd worden en gescheiden worden van hun biologische ouders heeft voor mijn kinderen ook een enorme impact. Het heeft hen kansen gebracht. Wat zou er van hen terecht gekomen zijn als ze niet door ons geadopteerd waren? Dat vragen ze zich wel eens af. Waren ze dan gesplitst? Hadden ze van elkaars bestaan geweten? Ik vind het mooi dat ze bij elkaar konden blijven. En er is ook een keerzijde aan geadopteerd worden naar een ander continent: Het achterlaten van de mensen, van hun land, taal en cultuur. Dat is niet niks. Dat voel ik in al mijn vezels. Ik voel compassie voor hen. Want ik denk dat ik de reikwijdte absoluut niet kan vatten. Zeker omdat zij het niet gemakkelijk hebben gehad in hun geboorteland. En dat is een understatement.

𝘎𝘦𝘣𝘰𝘰𝘳𝘵𝘦𝘰𝘶𝘥𝘦𝘳𝘴
Van het begin af aan heb ik gevoeld dat het oké is als ze contact willen met hun geboorteouders. Juist goed. Ik ben nooit jaloers geweest op de speciale band die een ouder en een kind hebben. Ik sta systemisch gezien op een andere plek dan biologische ouders. Dat is voor mij volkomen logisch. Ik zou geen andere plek willen.
Ik voel ook écht: liefde is eindeloos. Je kunt van heel veel mensen houden, van iedereen op een unieke manier. Hoeveel mensen dat ook zijn. Liefde is nooit ‘op’.

𝘏𝘦𝘤𝘩𝘵𝘦𝘯
Hechten gaat voor mij over je verbinden met mensen. En alle gevoelens toelaten die dat met zich meebrengt. Met een baby in je buik is het anders om te hechten dan met een kind dat al een bewogen verleden heeft. Hechten gaat over en weer. Dus niet alleen: kan het kind zich hechten aan mij? Maar ook: ik kan me hechten aan mijn kind? Ik heb gemerkt dat mijn relatie met ieder kind heel verschillend is. Ik heb mezelf ook afgevraagd: Hoe goed ben ik zelf gehecht? Het blijft een levenslang proces om met een liefdevol open hart helemaal mezelf te zijn in relatie tot ieder van mijn kinderen.

Als je overweegt mijn klant te worden, of je nu wel of geen (adoptie-)kinderen hebt, plan gerust een gesprek bij me in.

Vanwege privacy deel ik hier weinig details over mijn gezin. Laten we het erop houden dat de problemen erger waren/zijn dan een keer een nachtje in de cel.

#coaching #hypnotherapie #opstellingen #NLP

Foto credits Kilimanjaro Studioz